Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego dotyczy głównie osób po 55. roku życia, chociaż diagnozowana jest także u młodszych pacjentów. Większość przypadków wynika z wad rozwojowych bioder, ale ryzyko wystąpienia schorzenia zwiększa się również w przypadku nadwagi i otyłości, cukrzycy, urazów i chorób bioder (również przebytych jeszcze w dzieciństwie) oraz zaburzeń gospodarki lipidowej. Do najważniejszych objawów zaliczamy ból w biodrze i pachwinie (po pewnym czasie promieniujący aż do kolana), problemy ze wstawaniem i chodzenie, a nawet swobodnym poruszaniem się. W konsekwencji dochodzi do sztywności biodra i coraz większych ograniczeń w ruchomości stawu.
Leczenie zwyrodnienia stawu biodrowego najpierw obejmuje fizjoterapię i regularną gimnastykę. W okresach natężenia bólu zalecane jest stosowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Jeśli jednak podjęta terapia nie przynosi oczekiwanych rezultatów, a choroba nadal się rozwija, lekarz może podjąć decyzję o operacji wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego. Kiedy jest to konieczne?
Zabieg wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego — wskazania
Zabieg wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego najczęściej stanowi ostateczność. Decyzja o jego wykonaniu podejmowana jest w sytuacji, gdy wszelkie inne metody leczenia zawodzą, a choroba postępuje. Zwykle jest to jedyna szansa dla pacjenta, aby przywrócić prawidłowe funkcje i ruchomość stawu biodrowego oraz pozbyć się uporczywych dolegliwości bólowych.
Głównym wskazaniem do operacji jest więc nieodwracalne, krytyczne uszkodzenie stawu, powodujące nie tylko ograniczenia ruchowe, ale też ból zarówno podczas aktywności, jak i w stanie spoczynku. Do innych wskazań zaliczamy również następstwa złamań w okolicy stawu biodrowego, złamanie szyjki kości udowej, choroby reumatoidalne, wczesne postaci martwicy jałowej kości, choroby nowotworowe.
Endoproteza stawu biodrowego to sztuczny staw, który wszczepiany jest do ciała pacjenta w zastępstwie naturalnego. Sam zabieg polega na usunięciu zdegradowanych elementów stawu biodrowego i zastąpieniu go implantem. Obecnie stosuje się endoprotezy wykonane z innowacyjnych materiałów o stosunkowo długiej trwałości. Niemniej należy pamiętać, że każdy implant może ulegać zużyciu wraz z czasem, co wiąże się z koniecznością wymiany.
Sam zabieg obarczony jest stosunkowo niskim poziomem ryzyka, a prawdopodobieństwo powikłań pooperacyjnych jest znikome. 90% operacji kończy się pełnym powodzeniem. Ryzyko ewentualnych powikłań można dodatkowo zniwelować poprzez prowadzenie właściwej profilaktyki okołooperacyjnej, leczenie schorzeń dodatkowych oraz przestrzeganie zaleceń lekarza dotyczących profilaktyki przed- i pooperacyjnej.