Żylaki odbytu — zabiegi proktologiczne

Żylaki odbytu to struktury naczyniowe umiejscowione w kanale odbytu, które pojawiają się w wyniku poszerzenia splotów żylnych odbytniczych. Objawem żylaków odbytu jest znaczne powiększenie guzków krwawniczych, ból i pieczenie w okolicy odbytu, a dodatkowo krwawienie. Do głównych przyczyn tej choroby należy wzrost ciśnienia żylnego oraz zastój krwi żylnej. W sytuacji, gdy pojawiają się pierwsze objawy żylaków odbytu, należy zgłosić się na wizytę do specjalisty, który zdiagnozuje problem.

Zatrudniamy lekarzy proktologów, którzy zajmują się operacyjnym leczeniem żylaków. Specjaliści dostosowują sposób leczenia do ściśle określonych potrzeb pacjenta. W niektórych przypadkach pomocne może okazać się leczenie zachowawcze, które polega między innymi na redukcji masy ciała i wprowadzeniu odpowiedniej diety. Dodatkowo konieczne jest przyjmowanie specjalnych środków farmakologicznych.

W bardziej zaawansowanych przypadkach niezbędne jest leczenie operacyjne żylaków odbytu. Przed zabiegiem lekarz wyjaśni wszystkie procedury i zleci szczegółowe badania laboratoryjne. Po dokonaniu diagnozy pacjent może poddać się zabiegowi usuwania żylaków odbytu. Polega on na podkłuciu i wycięciu żylaków. Po zakończeniu operacji lekarz zakłada specjalne staplery, które są nowoczesną alternatywą tradycyjnych szwów.

Definicja:

Żylaki odbytu to twory, powstałe wskutek patologicznego poszerzenia splotów żylnych odbytniczych, umiejscowionych pod błoną śluzową kanału odbytu. Mogą występować w kilku stopniach zaawansowania (I-IV) – od niewielkich zmian, po trwałe wypadanie guzków krwawniczych.

Przyczyny choroby:

• osłabienie tkanki łącznej,
• wsteczny napływ krwi do splotów żylnych odbytniczych, prowadzący do zastoju krwi z miejscowym wzrostem ciśnienia wewnątrznaczyniowego,
• zwiększone napięcia zwieracza wewnętrznego odbytu oraz wynikające z nich pociąganie splotów żylnych odbytniczych podczas parcia na stolec.

Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia choroby:

• częste zaparcia,
• podnoszenie ciężkich przedmiotów,
• długotrwały kaszel,
• porody siłami natury,
• ciąża,
• nadwaga i otyłość,
• nadużywanie alkoholu,
• mała aktywność fizyczna,
• nadciśnienie wrotne,
• guzy w obrębie miednicy mniejszej,
• długotrwała biegunka i nadużywanie środków przeczyszczających,
• szczelina odbytu,
• rak odbytu,
• choroba Leśniowskiego-Crohna,
• wypadanie odbytu.

Objawy:

• bezbolesne krwawienia podczas defekacji i/lub po niej,
• wydzielanie śluzu i nietrzymanie stolca,
• pieczenie i świąd okolicy odbytu,
• ból,
• stany zapalne.

Przebieg choroby często ma charakter bezobjawowy, aż do momentu wystąpienia zakrzepicy. Ostra zakrzepica w obrębie żylaków wewnętrznych może stać się przyczyną wielodniowych dolegliwości bólowych.

Diagnostyka:

W diagnozowaniu choroby pomaga wywiad lekarski wraz z badaniem per rectum (palcem przez odbyt z jednoczesnym badaniem kanału odbytu i bańki odbytnicy) oraz anoskopią/rektoskopią.

Przygotowanie do zabiegu:

Przed przystąpieniem do zabiegu konieczne jest odbycie wizyty kwalifikacyjnej u lekarza-chirurga oraz poddanie się szczegółowym badaniom laboratoryjnym. W ich zakres wchodzi:

• morfologia krwi,
• jonogram,
• stężenie mocznika i kreatyniny w surowicy krwi,
• podstawowe parametry układu krzepnięcia (czas protrombinowy, INR, APTT, fibrynogen),
• badanie ogólne moczu,
• oznaczenie grupy krwi,
• oznaczenie poziomu HBS i HCV,
• szczepienie przeciwko WZW typu B.

Niekiedy, kilka dni przed zabiegiem konieczne jest wyczyszczenie jelit środkami przeczyszczającymi lub dietą płynną.

Leczenie:

Przebieg leczenia zależy od stopnia zaawansowania zmian. Może ono przyjąć formę zachowawczą lub zabiegową.

Metody zachowawcze:

Do działań zachowawczych zaliczamy m.in. redukcję masy ciała i aktywny tryb życia (unikanie ciągłego siedzenia). Konieczna jest również dieta bogata w błonnik, która wpływa na regulację cyklu wypróżnień (w tym ostatnim przypadku, pomocne mogą okazać się również preparaty parafinowe i osmotyczne czynne). Niezbędny dodatek stanowi leczenie przy pomocy środków farmakologicznych. Chodzi tu o różnego typu maści i kremy o właściwościach znieczulających, przeciwzapalnych, przeciwzakrzepowych i antyseptycznych. Zaliczamy do nich m.in.:

• hydrokortyzon,
• neomycynę,
• cynchokainę,
• eskulinę,
• tribenozyd,
• lignokainę,
• hesperydynę,
• diosminę,
• rutynę.

Metody zabiegowe leczenia małoinwazyjnego:

• krioterapia,
• laseroterapia,
• zakładanie elastycznych podwiązek (tzw. metoda Barrona),
• otokoagulacja podczerwienią,
• skleroterapia.

Leczenie operacyjne żylaków jest przeprowadzane jedynie w najbardziej zaawansowanych przypadkach. Polega na podkłuciu i wycięciu żylaków. Dzięki rozwojowi techniki leczenia, miejsce tradycyjnych szwów pooperacyjnych zajęły specjalne skonstruowane staplery.

Kwalifikacja do leczenia żylaków odbytu

O tym, czy w przypadku danego pacjenta można zastosować konkretną metodę leczenia żylaków odbytu, decyduje lekarz. Specjalista przeprowadza wywiad z chorym oraz zleca różnego rodzaju badania diagnostyczne. Na ich podstawie może wykryć ewentualne przeciwwskazania do zastosowania poszczególnych metod pracy.

Specjalista informuje pacjenta również o sposobie przygotowania do zabiegu o postępowaniu po nim. Odpowiada na wszelkie pytania podczas konsultacji i w późniejszym czasie. Podobnie jest również w przypadku innych operacji wykonywanych w naszej klinice, jak np. leczenie wodniaka jąder. Takie postępowanie ma za zadanie zapewnić komfort psychiczny i bezpieczeństwo pacjenta, a także szybkie reagowanie na ewentualne powikłania.