Łokieć tenisisty – entezopatia nadkłykcia bocznego

Definicja:
Entezopatia nadkłykcia bocznego, zwana potocznie ,,łokciem tenisisty”, to schorzenie przejawiające się przewlekłym stanem zapalnym nadkłykcia bocznego kości ramiennej.

Objawy:
Objawy chorobowe dotyczą obrębu łokcia, a dokładnie jego bocznej część – od przyczepu, przez ścięgno, aż do brzuśca. Przejawiają się w miejscowym bólu, niekiedy promieniującym zgodnie z przebiegiem mięśnia, w kierunku przedramienia i nadgarstka.

Dolegliwości bólowe mogą występować jedno- i obustronnie. Są odczuwane w ruchu, a w zaawansowanych przypadkach także w spoczynku. Towarzyszy im tkliwość uciskowa i trudność ściskania ręki (np. przy powitaniu).

Przyczyny:
Bezpośrednią przyczyną zapalenia jest przeciążenie bądź uszkodzenie przyczepu mięśnia (prostownika nadgarstka) do nadkłykcia bocznego kości ramiennej.
Na powstawanie tego typu urazów narażone są osoby, wykonujące naprzemienne ruchy prostowania i odwracania nadgarstka, przy zgiętym stawie łokciowym (np. w trakcie pisania na klawiaturze, gry w tenisa, czy pracy ze śrubokrętem), a także wszyscy, noszący ciężkie przedmioty przy wyprostowanych łokciach.

Do innych przyczyn choroby, zalicza się m.in.:

• zaburzenia osi kończyny,
• zaburzenia ukrwienia,
• zaburzenia siły mięśniowej,
• palenie tytoniu.

Diagnoza:
W postawieniu trafnej diagnozy pomoże szczegółowy wywiad lekarski, z towarzyszącymi mu badaniami, m.in. testem oporowym nadgarstka Thomsona.
Rekomendowane jest również wykonanie badania USG zmienionej zapalnie okolicy oraz elektromiografii, w celu określenia funkcji przewodnictwa nerwów i wydolności połączeń nerwowo-mięśniowych.

Leczenie:
Zachowawcze:
Zachowawcze leczenie farmakologiczne (NLPZ, sterydoterapia) można stosować również w ostrej fazie schorzenia.
W celu niepogorszenia sytuacji, zaleca się unikanie przeciążeń i czasowe unieruchomienie kończyny – zgiętej pod kątem prostym w stawie łokciowym, ze stabilizatorem ograniczającym ruch nadgarstka.
U części pacjentów, stosujących się do powyższych wskazań, dochodzi do spontanicznego wyzdrowienia – przeważnie w ciągu 1-2 lat.

Operacja:
Po operacyjne metody leczenia sięga się jedynie w ostateczności, kiedy zawodzi leczenie zachowawcze.

Mogą mieć dwojaki charakter:

• zabiegu artroskopowego, polegającego na usunięciu zmienionych chorobowo tkanek miękkich,
• zabiegu otwartego, mającego na celu uwolnienie rozcięgna mięśnia prostownika wspólnego palców.

Fizykoterapia:
Fizykoterapia to świetne uzupełnienie terapii zachowawczej. Stosuje się ją również po przebytym zabiegu operacyjnym

Do zabiegów przyspieszających gojenie i regenerację zaliczamy:

• pole magnetyczne,
• laseroterapię,
• ultradźwięki,
• jonoforezę,
• krioterapię,
• fale ultradźwiękowe o wysokim natężeniu.

Dobrym rozwiązanie są również ćwiczenia lecznicze wykonywane z fizjoterapeutą:

• delikatne rozciąganie chorego mięśnia,
• stymulowanie kontroli nerwowo-mięśniowej oraz poprawianie czucia głębokiego,
• ćwiczenia poprawiające ruchomość i ustawienie stawu łokciowego,
• ćwiczenia wzmacniające siłę mięśniową.

Wartościowe uzupełnienie stanowią:

• terapia manualna, obejmująca techniki mobilizacji lub manipulacji stawów, w celu odblokowania stawu i przywrócenia jego fizjologicznej biomechaniki,
• terapia tkanek miękkich (masaż poprzeczny bolesnej okolicy),
• kinesiotaping,
• noszenie ortezy w formie opaski na przedramieniu.

Poza entezopatią, leczymy wiele innych schorzeń kończyn górnych, m.in. zespół kanału nerwu łokciowego, czy zespół cieśni nadgarstka. Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółami.